Τα προγράμματα της ΕΕ ενισχύουν την καινοτομία στην αίθουσα διδασκαλίας

Τα προγράμματα της ΕΕ ενισχύουν την καινοτομία στην αίθουσα διδασκαλίας

Επίσκεψη στο σπήλαιο του Δράκου

Σήμερα, οι Β΄και Γ΄ τάξεις του σχολείου μας με συνοδεία των δασκάλων τους επισκέφθηκαν το σπήλαιο του Δράκου στην Καστοριά. Το σπήλαιο βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πόλης στο 2ο χλμ της παραλίμνιας οδού Σουγγαρίδη και λίγο πριν από την Μονή της Παναγίας Μαυριώτισσας. Η είσοδος απέχει περίπου είκοσι (20) μέτρα από τις όχθες της λίμνης και 14 μέτρα από τον δρόμο. Στο εσωτερικό του υπάρχουν μεγάλα χερσαία και λιμναία τμήματα με εντυπωσιακό σταλακτικό διάκοσμο καθώς περιλαμβάνει επτά (7) υπόγειες λίμνες, δέκα (10) αίθουσες, πέντε (5) διαδρόμους – σήραγγες. Η μεγαλύτερη αίθουσα του σπηλαίου έχει διαστάσεις 45Χ17 μέτρα με το κεντρικό της τμήμα υπερυψωμένο και τις πλευρές της να καταλήγουν σε λίμνες. Η μεγάλη λίμνη του σπηλαίου που είναι και η βαθύτερη βρίσκεται δυτικά. Η θερμοκρασία εντός του Σπηλαίου είναι σταθερή όλες τις εποχές στους 16-18 C, ενώ η υγρασία φτάνει στο 90%.

Στο εσωτερικό του σπηλαίου του Δράκου εντοπίστηκαν παλαιοντολογικά κατάλοιπα, με κυριότερα τα οστά σπηλαίας άρκτου ή αρκούδας των σπηλαίων (Ursus Speleaus). Το είδος αυτό έζησε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου και εξαφανίστηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Το όνομά της οφείλεται στο γεγονός ότι τα απολιθωμένα λείψανά της εντοπίζονται σχεδόν αποκλειστικά μέσα σε σπήλαια, όπου προφανώς διέμενε για περισσότερο χρονικό διάστημα, σε αντίθεση με την καφέ αρκούδα η οποία χρησιμοποιούσε τα σπήλαια μόνο κατά την διάρκεια της χειμερίας νάρκης. Υπολογίζεται ότι το βάρος των αρσενικών ζώων έφτανε τα 400-500 κιλά και των θηλυκών τα 200-250 κιλά. Ήταν κατά βάση φυτοφάγο και περιστασιακά σαρκοφάγο ζώο.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

Πριν από πολλούς αιώνες η μεγάλη σπηλιά  ήταν χρυσωρυχείο που τη φύλαγε άγρυπνα ένας δράκος που ανέπνεε και έβγαζε από το στόμα του φλόγες και δηλητηριώδης ατμούς. Το τέρας μετά από μάχη, κτυπήθηκε και επέπλεε νεκρό στα νερά της λίμνης. Κατόπιν, με αναμμένους δαυλούς, άνθρωποι, προχώρησαν στη σπηλιά όπου κάποια στιγμή οι δαυλοί έσβησαν λόγω έλλειψης οξυγόνου στο βάθος του σπηλαίου. Τότε ακούστηκε μια φωνή να λέει: ‘εκείνος που θα σκύψει και θα πάρει μια χούφτα λάσπης που πατάει θα μετανιώσει, αλλά και εκείνος που δεν θα πάρει πάλι θα μετανιώσει'. Ορισμένοι τόλμησαν να πάρουν λάσπη από το σπήλαιο και βγαίνοντας έξω στο φως του ήλιου είδαν με έκπληξη πως κρατούσαν υγρή χρυσόσκονη.

19 Μαΐου 2013: Επέτειος της γενοκτονίας των Ποντίων

Κάθε χρόνο η 19η Μαΐου  είναι ημέρα μνήμης της φοβερής γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους που συντελέστηκε από το 1914 έως το 1922. Στο σχολείο μας η μέρα αυτή τιμήθηκε με μια σεμνή εκδήλωση με ποιήματα από τους μαθητές και τραγούδια από τη χορωδία της Ευξείνου Λέσχης Μεσοποταμίας.

Στιγμές από την ιστορία του σχολείου μας

Το παλιό δημοτικό σχολείο της Μεσοποταμίας είχε κτιστεί το 1932 "εντός του τουρκικού νεκροταφείου" και λειτούργησε ως 6/τάξιο. Είχε βιβλιοθήκη "αριθμούσα περίπου 1350 τόμους διαφόρων βιβλίων, εργαλείων χειροτεχνίας, εικόνων ζώων και ορυκτών, εργαλείων κηπουρικής, κλπ." Στα χρόνια της κατοχής λεηλατήθηκε από τους κατακτητές και τους κομιτατζήδες και υπέστη πολλές καταστροφές. Επισκευάστηκε από το κράτος το 1949 και με προσωπική εργασία δασκάλων και μαθητών διαμορφώθηκε και φυτεύτηκε το προαύλιο. Μεταξύ 1965 και 1985 η περιοχή γνώρισε μεγάλη άνθιση και ο αριθμός των μαθητών αυξήθηκε σημαντικά. Τότε έγινε φανερή η ανάγκη για τη δημιουργία νέου σχολικού κτιρίου το οποίο και τελικά χτίστηκε το 1996 ενώ το παλιό κτίριο κατεδαφίστηκε και έδωσε τη θέση του στο σημερινό κτίριο που στεγάζει το Δημαρχείο. Σήμερα, σας παρουσιάζουμε μερικές φωτογραφίες από την ιστορία του σχολείου μας.