Διαχείριση των συναισθημάτων μας

ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ

Εφόσον το σχολείο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας των ενηλίκων, οι συγκρούσεις αποτελούν μέρος της καθημερινότητας της κοινωνίας αυτής. Ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς να διδάξει κανείς δεξιότητες επικοινωνίας με σκοπό να επιλύσουν τις διαφορές τους. Για να λυθεί μια σύγκρουση θα πρέπει πρώτα να εξοικειωθούμε στην αναγνώριση των συναισθημάτων μας τη στιγμή που συμβαίνει η ρήξη στις σχέσεις μας. Έτσι και εμείς στο ΣΤ1 κάναμε μια προσπάθεια να διδαχθούμε μια τεχνική έκφρασης των συναισθημάτων μας με σκοπό να γαλουχηθούμε έτσι ώστε μελλοντικά να επιλύουμε ειρηνικά τις διαφορές μας.  

Αναγνωρίσαμε όλη τη γκάμα των συναισθημάτων που διακρίνουν έναν άνθρωπο και αποδεχτήκαμε πως και τα αρνητικά μας συναισθήματα είναι αποδεκτά ως το σημείο που δε βλάπτουν εμάς και τους άλλους.

Χρησιμοποιήσαμε ως παράδειγμα υπάρχουσες σχολικές συγκρούσεις και με συζήτηση και των δύο αντιπαραβαλλόμενων καταλήξαμε στην εκμάθηση μηνυμάτων που απευθύνονται σε πρώτο πρόσωπο.

Σκοπός των μηνυμάτων σε πρώτο πρόσωπο είναι α) να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε με θεμιτό τρόπο τη συμπεριφορά του άλλου, β) να κάνουμε τον άλλο να νιώσει καλά με τον εαυτό του γνωστοποιώντας του ότι το συναίσθημά μας είναι αποδεκτό και υπαρκτό σε όλους τους ανθρώπους και γ) σκοπός μας είναι να διατηρήσουμε την καλή σχέση που είχαμε με τον άλλο πριν το συμβάν.

 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:

ΟΤΑΝ ΕΣΥ  με χτυπάς την ώρα του διαλείμματος,

ΕΓΩ ΝΙΩΘΩ  ταπεινωμένος, θυμωμένος, απογοητευμένος και σαν να μην αξίζω τίποτε.

ΚΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ  έχω ανάγκη τη φιλία σου και πιστεύω πως περνάμε καλύτερα όταν και οι δυο νιώθουμε χαρούμενοι και είμαστε αγαπημένοι.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΕΙΝΑΙ  την επόμενη φορά που θα σκεφτείς να με χτυπήσεις σε παρακαλώ να μην το κάνεις, γιατί ξέρεις πως νιώθω. Έτσι θα συνεχίσουμε να νιώθουμε όμορφα και οι δυο για να κάνουμε άλλα πράγματα πιο ευχάριστα μαζί.

Τέλος επαναλάβαμε στην τάξη μας πολλά τέτοια παραδείγματα για να παραμείνουν στη μνήμη μας και να μας γίνουν συνήθεια. Με τα παραδείγματά μας απευθυνθήκαμε όχι μόνο σε συμμαθητές αλλά και σε γονείς και σε δασκάλους. Μάλιστα ζωγραφίσαμε το χάρτη συναισθημάτων και διαπιστώσαμε πόσο υγιές είναι να επικοινωνούμε σωστά και πόσο καλό μας κάνει να ξέρουμε ότι και η οργή και η θλίψη και το μίσος είναι φυσιολογικά και όχι κατακριτέα εφόσον όμως τα εκφράζουμε με ευγένεια.